Ik ben Wendy Sterkman, getrouwd en moeder van een vrolijke 8-jarige dochter. Sinds 2008 werk ik bij KomKids als assistent locatiemanager en vanaf de start, in 2012, ook bij KomKids Advies. In 2011 heb ik mijn diploma Kindercoach behaald. Met kindercoaching begeleid ik kinderen bij o.a. het krijgen van zelfvertrouwen, hoe om te gaan met faalangst, boosheid of verdriet. Ook coach ik ouders met het vergroten van het zelfvertrouwen van hun kinderen. Naast mijn werkzaamheden bij KomKids studeer ik aan de Hogeschool Rotterdam, opleiding Pedagogiek. Met de feestdagen voor de deur krijg ik opvallend meer vragen over (niet) etende kinderen. Dat (niet) eten een veel besproken item is, niet alleen in deze periode, ervaar ik zelf ook regelmatig:

Aan tafel

Het aan tafel zitten is bij ons thuis nog wel een dingetje. Het liefst zou ik elke avond met elkaar aan tafel willen eten. Dit omdat ik het fijn vind om op die manier met mijn gezin samen te zijn, elkaar kunnen vragen hoe de dag was en te kunnen genieten van mijn eten. Juist het sociale aspect hierbij creëert voor kinderen een goede relatie met eten. Je geeft ze mee dat met elkaar eten prettig is. Het is immers elke dag een noodzakelijk iets.

Bij het niet willen eten is het van belang om het ontzeggen van bijvoorbeeld een toetje omdat het kind zijn/haar bord niet heeft leeggegeten of het dwingen van eten niet te doen. Dit werkt averechts. Het kind zal eten als een straf of juist als een beloning gaan zien, en niet als iets noodzakelijks, lekker en gezond. Een ongezonde relatie met eten is lastig om te doorbreken als volwassenen, met alle gevolgen van dien. En dat wil ik zeker voorkomen voor mijn dochter. Echter door avonddiensten van mijn man en trainingen van mijn dochter is het niet altijd mogelijk om met elkaar aan tafel te eten. We zijn niet compleet of we moeten snel weer door. 

Daarnaast is er nog de vraag ‘Wat eten we vandaag?’. Een vraag waar ik, ondanks alle kookboeken die in mijn kast staan, echt niet altijd het antwoord op heb. Ik wil graag voor mijn gezin een zo’n gevarieerd en gezond mogelijke maaltijd op tafel zetten. Ook zodat mijn dochter verschillende dingen leert eten. Met haar 8-jarige leeftijd zal haar smaak nog voortdurend veranderen en blijf ik dus verschillende smaken aanbieden, in de hoop dat ze meer gaat lusten. De smaak van kinderen veranderd door de verandering van de smaakpapillen die iedereen heeft. Bij de geboorte heeft een kind duizenden smaakpapillen. Hierdoor is een kind erg gevoelig voor smaken en geeft een kind de voorkeur aan milde, zoete smaken. Bij een 10-jarig kind is de helft van de smaakpapillen al afgenomen. En bij een volwassenen zijn er nog ongeveer 250 smaakpapillen over. Hierdoor kunnen wij, volwassenen, meerdere en sterke smaken aan. Het blijven aanbieden van verschillende smaken bij kinderen is dus een goed idee. Wat ze als klein kind absoluut niet wilden eten, lusten ze op latere leeftijd waarschijnlijk wel. 

Het kan ook de vorm of kleur van eten zijn. Mijn dochter lust geen paprika, zegt ze. Soms heeft ze er geen erg in en eet ze gewoon de door mij klein gesneden paprika die in haar macaroni zit. Echter is mijn dochter nogal van de kleine details en pikt ze de paprika er gewoon tussen uit. Ze lust het immers niet, dus moet het eruit… Sinds kort gaat bij mij de paprika en de andere ingrediënten voor de macaronisaus dus in de blender. En lekker dat de macaroni smaakt!

Doordat mijn dochter van kleins af aan niet zo grote eter is geweest (alles wat om haar heen gebeurt is veel interessanter) en de omgeving nog weleens opmerkingen had over haar slanke postuur “eet ze wel genoeg?!” heb ook ik als moeder zijnde best wel mijn twijfels gehad. ‘Doe ik het allemaal wel goed, moet ik het anders doen?’ Je probeert van alles, biedt verschillende maaltijden aan, laat haar zelf opscheppen, betrek haar bij het bereiden van het eten, maak het gezellig aan tafel, maak afspraken voor aan tafel… Nu een aantal jaren en ontwikkelingsfases verder, realiseer ik me dat het fases zijn (als je er midden in zit is dit soms lastig te beseffen). Het belangrijkste is dat mijn dochter gezond is, goed groeit, ze steeds meer verschillende maaltijden gaat lusten en dat we met elkaar genieten van ons eten… aan tafel.

Groeten,
Wendy